Pasi publikoi listën provizore për Europianin e Gjermanisë, Shqipëria zhvilloi dy ndeshje miqësore. Silvinjo kishte menduar që ekipi të shkonte më moral të lartë për ndeshjet finale të Europianit dhe për këtë arsye, rivalët ishin të lehtë në letër. Lihtshtejni dhe më pas Azerbajxhan, dy kundërshtarë që pavarësisht se nuk janë mes më të mirëve, u prodhuan ndeshje që nxorën konkluzione për Silvinjon.
Këtë e pranoi edhe vetë trajneri duke thënë se i mora mesazhet dhe sinjalet që i duheshin. Më saktë, që i priste, por është tjetër histori kur gjithçka faktohet në fushë dhe tjetër kur krijon një mendim rreth një lojtari. Kush janë dy lojtarët që e zhgënjyen më shumë Silvinjon në këto dy teste miqësore?
Janë pikërisht dy lojtarët e ardhur nga Turqia, Ernest Muci dhe Rei Manaj, që në fakt jo vetëm vijnë nga Turqia, por kanë bërë namin në atë vend, duke qenë gjithmonë fjalë e parë. Muci vjen si një yll i madh i Beshiktashit, por te Kombëtarja është shumë larg shkëlqimit të tij. Në Shqipëri gabojnë shpesh duke parë mënyrën sesi lojtarët performojnë në klube dhe shpesh dalin në përfundime se një lojtar duhet të jetë përpara një tjetri në formacion. Këto miqësore treguan saktësisht këtë, që Kombëetarja është një tjetër histori nga klubi.
Pra nëse flasim për performancat e Mucit te Beshiktashi dhe Bajramit te Sasuolo, do të ishte një turp i madh që Shqipëria ta niste me Bajramin përpara Mucit. Por ja që futbolli nuk është shkencë ekzakte. Me performancat që janë treguar më herët dhe që u shfaqën prapë në miqësore, Nedim Bajrami nuk ka asnjë mundësi të vetme që të hiqet nga Muci nga formacionin titullar, të paktën jo për Europianin e Gjermanisë, në të ardhmen ndoshta po.
Muci pati 45 minuta në diszpocion kundër Lihtshtejnit dhe 0 minuta kundër Azerbajxhanit. Vihet re një dëshirë e madhe e lojtarit për të treguar sesa vlen, që e bllokon dhe e kthen në një lojtar mëse normal. Vetëm një driblim i nxjerrë në ndeshjen kundër Lihtshtejnit, Muci nuk po prodhonte dot volumin e lojës në krahun e tij për të vendosur në vështirësi rivalët. Por jo vetëm në ato 45 minuta, Muci ka qenë poshtë pritshmërive në Kombëtare edhe në ndeshjet e mëparshme te kuqezinjtë.
Shpeshherë duke tentuar që të bëj magji të sforcuar dhe jo e ardhur në mënyrë natyrale, sic ndodh te Beshiktashi. Një tjetër problem për të te Shqipëria mund të jetë mungesa e vëmendjes. Pra Muci del më mirë në momentin kur i gjithë ekipi rrotullohet rreth tij, sic po ndodh në Turqi. Kjo te Shqipëria e Silvinjos nuk ka ndodhur dhe nuk do të ndodh, për sa kohë Bajrami tjetërsohet në këtë mënyrë kur vishet kuqezi dhe Muci tjetërsohet në këtë mënyrë, kur luan në Kombëtare.
E kemi pritur prej vitesh dyshen Ernest Muci-Armando Broja, duke i cilësuar si më të mirët në historinë tonë, por kjo dyshe ende nuk ka bërë shkëlqimin e parë. E sigurt është që Muci nuk po zhgënjen vetëm Silvinjon, duhet të ndryshojë marshin, është shumë ngadalë.
Një zhgënjim i dytë është Rei Manaj. Totalisht jashtë forme dhe një zhgënjim i madh te Shqipëria. Pas shpërthimit me gola te Sivaspori, Manaj u rikthye te Shqipëria dhe ndeshjen e parë e luajti kundër Kilit. Në atë ndeshje Shqipëria zhvilloi përballjen më të keqe që nga ardhja e trajnerit Silvinjo. Sulmi ishte për t’u harruar, Manaj nuk fitoi dot një duel të vetëm karshi mbrojtësave kundërshtarë, pavarësisht se pikën më të fortë ka pasur gjithmonë duelin me trup, por edhe këtë pikë e kishte humbur tanimë.
Më pas Manaj aktivizohet kundër Lihtshtejnit, aty kambana e alarmit u rrit. Nëse Armando Broja filloi të tallej keqazi duke i keqtrajtuar lojtarët e Lihtshtejnit, këta të fundit po e bllokonin Rei Manajn në cdo duel. Madje duke i fituar thuajse të gjitha duelet, në disa raste Manaj gabonte keq në kontrollin e topit dhe në të tjera shkakton faull më kot në sulm duke i dhënë frymëmarrje kundërshtarit.
Për këtë arsye Silvinjo i dha edhe një shans të fundit kundër Azerbajxhanit, 45 minuta të tjera. Edhe në këtë takim Manaj vërtetoi se duhet të jetë zgjedhje e tretë mes Brojës dhe Dakut. Një gol që nuk të ngroh për asgjë, që ndoshta nuk i shërben as statistikave. Goli erdhi për shkakun e devijimit të futbollistit kundërshtar, ndërsa e vetmja vlerë në atë moment për Manajn ishte pozicionimi i saktë i tij ku priti pasimin e Alijit. Por a mjafton kaq pak? Sigurisht që jo.
Sërish edhe në këtë ndeshje Manaj tregoi se është i çoroditur dhe jashtë loje te Shqipëria. Madje në një moment kur Manaj doli i vetëm para portierit, uli kokën dhe mbushi këmbën me forcë, duke e dërguar topin në qendrore dhe portieri hoqi një gol të sigurt, që nëse do të ishte goditur zgjuarsisht, do të kishte përfunduar në rrjetë.
